De sluiswachter van dienst dhr. Janson gaat in september 1970 pensioen en er worden hoge concentraties chloor gemeten. De beroepsvaart is weg, want de enige gebruiker ’Van der Gaag’ uit Maasland heeft een groter schip gekocht om zand en potgrond naar tuinders te brengen en past daardoor niet meer door de sluis. De recreatievaart kan omvaren via Vlaardingen en spuien kan via de Wateringse Sluis. De Sluis moet dicht aldus het Hoogheemraadschap. Op dat moment is al duidelijk dat dit een gevoelig voorstel is, want in een van de annotaties in de kantlijn staat ’Maassluis zal wel piepen’ en Maassluis piept en piept heel hard. Alles wordt in de strijd geworpen, bezwaren en overleggen op hoog niveau om de Sluis open te houden, maar helaas. De Sluis sluit en de kleikist wordt geplaatst.
Leuk weetje!
Voor de Wateringse Sluis is in 1935 een gedeelte van de bodem van de Havenkom drooggelegd ten behoeve van de verlenging van de Sluis. Goed zichtbaar zijn de koppen van de heipalen, waarop later deze verlenging zal worden opgetrokken. Ook is duidelijk te zien dat de sluisdeuren als echte vloeddeuren met de punt naar de Havenkom zijn gericht. Beide deuren, ook slagdeuren genoemd, zijn voorzien van een zogenoemde ’rinket’, een soort schuif, waarmee zonodig kleinere hoeveelheden water kon worden doorgelaten. Boven de Sluis, op straatniveau, staan twee apparaten waarmee deze rinketten konden worden bediend. Deze apparaten waren bereikbaar via een loopbruggetje.
